Miesiąc: listopad 3303

[CG] Apel Rogue Runners

Posted on By DYoda Brak komentarzy do [CG] Apel Rogue Runners
Rogue Runners, niezależna grupa z siedzibą w systemie Run, ogłosiła plany rozbudowy Leif Enterprise, bazy ulokowanej wewnątrz jednej z asteroid. Organizacja ma nadzieję, że odnowiona baza stanie się centrum produkcyjnym dla wysokiej klasy statków i modułów.

Autumn Leif, założyciel Rogue Runners Co., wydała następujące oświadczenie:
„Zawsze ciężko pracowaliśmy, aby zapewnić naszym klientom towary, których potrzebują. Wraz z rosnącym zapotrzebowaniem na statki i elementy konstrukcyjne, potrzebujemy by stacja była bardziej funkcjonalna. Mamy nadzieję, że poprzez wzmocnienie jej konstrukcji poprzez użycie meta-kompozytów sprawimy, że stanie się ona odporna na szkodliwe działanie sensorów Thargoid’ów. „

Aby wesprzeć ten cel, organizacja złożyła otwarte zamówienie na dostawy do Smithport w układzie Run, meta-kompozytów, platyny oraz i prefabrykatów konstrukcyjnych (Meta-Alloys, Platinum, Building Fabricators), obiecując wysokie wypłaty dla dostawców. Dodatkowo Rogue Runners zlecili niszczenie wszystkich jednostek ze statusem „poszukiwana”, by zapewnić, że ci, którzy dostarczą towary do Smithport, mogą to zrobić bezpiecznie.

Kampania rozpoczyna się 30 listopada 3303 i potrwa tydzień. Jeśli ostateczny cel zostanie osiągnięty wcześniej niż planowano, kampania zakończy się natychmiast.
CG, Galnet

Misje społecznościowe – podsumowanie

Posted on By DYoda Brak komentarzy do Misje społecznościowe – podsumowanie
Właśnie zakończyła się misja społecznościowa zorganizowana przez Aegis zakończyła. Rzecznik tej frakcji poinformował, że:
„Pozyskane w trakcie walk materiały z jednostek Thargoid’ów zostaną użyte do przetestowania nowych, większych wersji rakiet dumbfire AX oraz AX Multi-Cannon. Te nowe typy broni wkrótce zostaną udostępnione społeczności galaktycznej. Dziękujemy wszystkim tym, którzy wsparli tę operację. „
Nagrody czekają na pokładzie Cavaleiri w systemie Electra.
Galnet

Zadeptać insekta!

Posted on By CMDR Ryczypior Brak komentarzy do Zadeptać insekta!

Siedziałem sobie na czterech literach w kantynie techników tuż po mojej zmianie i czekałem na coś ad-plus. Nie, to nie nadgorliwość, po prostu trochę cienko z kasą. W widzie promocyjnym zobaczyłem zgraną pakę znajomych, która unicestwiała florę tego wszechzakątka – thargoidów. Pomyślałem – a co mi tam, słyszałem, że kilku pilotów wybiera się do Plejad.
Postanowiłem zreorganizować uposażenie mojego pythona. Podleciałem na Abnett Point w HR 8444 – rzut beretem. Tam lekko puszysty… nie, gruby… facet pokazał mi eksperymentalne bronie i elementy wyposażenia.
– Tu Pan sobie strzeli kilka razy, to uruchomi, a to… no dalej!… i tego… thargoidzi płaczą! – prezentował grubszy. Zapytałem:
– Co oznacza eksperymentalne w nazwie? – tak. Nie byłem zdecydowany, przecież większość tego eksperymentalnego dzieła to syf. Materace ugniatające sylwetkę, poduszki trzymające głowę, czy garnki niezatapialno-nieprzypalalne… Nie mówię, że testowałem, tylko znajomi… no… nie ważne.
– Eksperymentalne, bo dopiero się przekonujemy, jaki mają wpływ na thargogłowych! – odpowiedział sprzedawca.
Nieufnie zamontowałem 2x rakiety i 2x multicannony na robale.

Dlaczego robale? Nie wiem… Jakoś robale i thargoidzi kojarzą mi się z największymi klęskami śmiata – może to? A może po prostu nie lubię robali?
W drodze do systemu Electra w myślach już przeprowadzałem ksenocyd – pufff, pufff, a masz! – I w myślach, w glorii i chwale jako obrońca umęczonych (i oczywiście uciśnionych!) wracałem w peanach radości… Trwało to około półtorej godziny, zanim umieściłem w swoim wysłużonym Pythonie kilka zestawów naprawczych, eksperymentalne bronie, skaner i mechanizmy obrony. Umówiłem się na miejscu z kilkoma pilotami, którzy mają już doświadczenie z dezynsekcją. Spojrzeli na moje wyposażenie z przekąsem. Jeden z nich stwierdził: – Może być… – i wyruszyliśmy ze stacji Cavalieri w przestrzeń.

– Mam piątkę! – wykrzyknął Musketeer – oznaczało to, że wykrył źródło sygnału kwiatuszka, z którym mogliśmy się równać. Połączyliśmy się w skrzydło – a jakże! – Musketeer, Scarlet Yuri, Pajk i ja.
Pierwszy podgląd na sytuację – kilka imperialnych statków zniszczonych, zewsząd widać zielone opary… czegoś… niezwykłego. Nagle moim statkiem targają wibracje! Jakby tarcie metalu o metal, cały kokpit drży.

– Słyszysz? To on! – wykrzyknął Yuri. Nigdy wcześniej nie słyszałem czegoś takiego. Byłem przyzwyczajony do rezonansu fal gwizdowych z powłoką statku, ale to naprawdę robiło wrażenie… i budziło przerażenie.
– Mam go zeskanowanego, walimy – stwierdził Musketeer – dotarło do mnie, że nie mogę się przejmować odgłosami z kabiny, choć może powinienem. Uruchomiłem swojego beam lasera na gimballu i strzelam w kształt przypominający rozkwitający bławatek.
Ucieka, jak tylko może. Mam go na celu i po chwili już jest poza zasięgiem. Puszczam na ślepo rakiety… – Jest, Serce odkryte – komunikuje Scarlet Yuri. Słychać, że to nie pierwszy robal na jego (jej?) poletku. Jak można zachować taki spokój? Strzelam do niego z wszystkiego co mam, dostaję EMP. Cisza. Co jakiś czas czuję, jak jakieś elementy odbijają się od statku… Słyszałem o Thargoid Swarm… Czekam… Ta chwila dłuży się w nieskończoność i..

Screenshot udostępniony dzięki CMDR Scarlet Yuri! Dziękuję!

JESTEM! Znów mogę manewrować statkiem! Widzę, że obcy statek ma aktywne tarcze – próbuję je zdjęć, nawet z niezłym skutkiem, ale co to? Trafiła mnie rakieta? Torpeda? Nie ważne, mam 13% poszycia kadłuba, brak tarcz, ale strzelam! to już prawie koniec, prawie… konie… koniec…

Budzę się w sali duplikacyjnej na Cavalieri – ostatnie uczucia jeszcze nie są wgrane do mojego umysłu, czuję odrętwienie. Gdy pojawiają się ostatnie chwile życia przesłane nadświetlnym kanałem niemal wybijam głową przezroczysty materiał chroniący. W uszach brzmi tylko wołanie – mam 12% hulla, podleć ktoś!
Przypominam sobie wszystko, pielęgnuję urazę do nieznanego przeciwnika, wyobrażam go sobie jako karalucha, kórego można zdepnąć, nad którym można zapanować.
– Już lecę – odpowiedziałem ze świeżo przygotowanego pythona – ustaw wiązkę beacona!
Ledwie wystartowałem i pojawiłem się tuż przy Scarlet.
– Ma już ostatnie serce, walimy! – stwierdził Scarlet Yuri – nie byłem pewny, czy to ona, czy on. Bezpieczniej myśleć, że to on, choć w sumie teraz nic nie jest bezpieczne.
Tarcze insekta przepadały w nicość, gdy tylko odkrył ostatnie serce udało się nam je zniszczyć i ostatecznie zadeptać insekta.

Pajk opuścił skrzydło zwalniając miejsce dla Elemy Green. Okazała się ona nie lada łowcą nie ustępując w niczym Pajkowi. Całe nasze skrzydło może pochwalić się na czwartkowy wieczór sześcioma ubitymi targogłowymi, co nie jest wynikiem wobec którego można przejść obojętnie.

Chwała pilotom, którzy uczestniczyli w nierównej walce z insektami!

Bez kategorii

Rozmowy z Azraia

Posted on By DYoda Brak komentarzy do Rozmowy z Azraia

Lady Terese Lashna Gerrard negocjatorka TWH ds. rozwoju technologicznego portów kosmicznych kilka miesięcy temu podjęła rozmowy z przedstawicielami głównych ugrupowań kontrolujących system Azraia.

Jest to układ silnie uprzemysłowiony i idealnie wpisuje się w obecne potrzeby Skrzydlatej Husarii. Zapewni on stałe dostawy wysokiej jakości wyspecjalizowanego sprzętu wydobywczego oraz konstrukcyjnego.  Umowy stowarzyszeniowe w myśl, których ten obszar kosmosu przejdzie pod kontrolę TWH są już praktycznie podpisane.

Jednym z niewielu  problemów pozostaje przestępczy Złoty Kartel, który ma tam swoją siedzibę. 
Wiadomości lokalne

Ricardo Bentonio zabiera głos.

Posted on By DYoda 3 komentarze do Ricardo Bentonio zabiera głos.
Znany i jedyny Ricardo Bentonio snujący liczne teorie spiskowe ponownie zabiera głos w debacie publicznej. W niedawnym programie publicystycznym „Taniec z białymi karłami” przedstawił wyniki swojego śledztwa dotyczącego kontaktów z Thargoidami.
Naukowiec twierdzi, że już niedługo odkryją prawdę, jeszcze tylko kilka miesięcy prac i niepodważalne dowody będą mogły ujrzeć światło dzienne. Ale bez cienia najmniejszej wątpliwości może on potwierdzić całym swoim autorytetem, że już kiedyś doszło do kontaktów z tą obcą rasą, a były to kontakty wielce zaskakujące.
Na koniec swojego przemówienia, Bentonio dodał, że aby te szokujące mogły wypłynąć na powierzchnię „oceanu kłamstw” koniecznym jest wsparcie finansowe dzięki któremu możliwym będzie powołanie nadkomisji ds.kontaktów z obcymi formami życia. 
Gdy prowadząca zadała pytanie temu jak lubi się sam nazywać Największemu Tropicielowi Kłamstw dotyczące jego poprzedniej teorii, że jakoby Thargoidzi sterują działaniami ludzkości odpowiedział krótko: „Jeszcze sprawę badamy” i opuścił studio.
Echo Przestrzeni dotarło do materiałów dotyczącej składu tej nadkomisji. Obecnie większość z planowanych  jej członków to aktywiści grupy „Zdradzeni o świcie”. Jest to swego rodzaju sekta która czci dr. Yaroslawa Ducksona, imperialnego patomorfologa i antropologa, który w 10 kwietnia 3198r. rozbił się podczas podejścia do lądowania do habitatu na księżycu Euryale 8B. Co ciekawe był to przodek szukającego prawdy Ricardo.
Wiadomości z galaktyki

[CG] Aegis poraz piąty

Posted on By DYoda Brak komentarzy do [CG] Aegis poraz piąty
Aegis po sukcesie niedawnej operacji w Andronikus ogłosiła drugi etap działań wojskowych w układach okupowanych przez Thargoidów. Tym razem działania skupią się na systemie Electra.
Admirał Aden Tanner, omówił charakter operacji:
„Mamy dwa podstawowe cele: zmniejszyć liczbę statków Thargoid działających w układzie oraz zebrać jak najwięcej materiałów Thargoidów, za pomocą których będzie można przetestować i skalibrować nasze nowe technologie przeciw obcym”.
Aegis Research obiecał nagrodzić pilotów działających w systemie Electra i przekazujących potwierdzenia zestrzeleń na pokładzie Cavaleiri.
CG, Galnet

Niezwykłe spotkanie.

Posted on By MAGNUM354 Brak komentarzy do Niezwykłe spotkanie.
Pozdrawiam Was drodzy czytelnicy Echa Przestrzeni. Jestem Cmdr MAGNUM354 i piszę do Was po raz pierwszy. Zachęcił mnie do tego sam naczelny czyli redaktor Kokosz, a moja historia opowiada właśnie o naszym pierwszym spotkaniu.
Macie przed sobą artykuł specjalny o tym, w jakich niesamowitych okolicznościach został odnaleziony i przywrócony na łono społeczeństwa i naszego magazynu znany – i nie wszędzie lubiany – dziennikarz śledczy Kokosz. 
Dużo nie brakowało a tego wpisu mogłoby w ogóle nie być, zresztą tak jak i naszego dzielnego reportera. Pozwólcie, że opiszę tę historię od początku.
Pewnie nie wiecie, ale przygotowywałem się do dalszej wycieczki, czyli do tak ostatnio popularnej eksploracji nieznanej przestrzeni kosmicznej. W zasadzie wszystko było dopięte na ostatni guzik. Systemy naprawcze w duecie, dwa łaziki w ładowni. I to w zasadzie wszystko. Jedyną porządną rzeczą na pokładzie był napęd – była to największa dostępna dla Anacondy jednostka, plus naprawdę dobry tuning u topowego inżyniera z tej dziedziny.
Tak przygotowany statek osiągał niesamowity skok podstawowy, bo prawie 59 LY, a z mniejszą ilością paliwa prawie 63 LY! Coś pięknego. Ale przezorny zawsze ubezpieczony, dlatego postanowiłem poświęcić kilka dni na oblecenie naszej zamieszkałej przestrzeni wokoło. No i wczoraj wreszcie nadszedł ten dzień. Siedzę sobie w kokpicie i podążam za głosem komputera pokładowego, wykonując jego polecenia:
– Czek to.
– Czek tamto…
– Zieew…
– Czek sramto…
Wiecie o co chodzi. Jeszcze kilkanaście komend, test alko i guzik od odpalania silników rozruchowych głównego napędu podświetla się na zielono – wszystkie LED-y w kokpicie też mi wymienili na osobistą prośbę, dosyć już miałem tego miodowego koloru.
No to lecimy, znaczy ja i Lola. Kim jest Lola? To już moja słodka tajemnica.
Traf chciał, że pierwszy skok wypadł nam do husarskiego systemu górniczego HR 8671. System jak system, lecimy dalej… Ale zaraz zaraz – a to ci niespodzianka! Przy najbliższej planecie mój komputer namierzył punkt oznaczony jako pozostałości po ataku. Zwykle omijam takie rzeczy, bo to w większości pułapki na frajerów, a moja Gwiazda Drogi Mlecznej nie ma nawet halogena z przodu.
Ale tym razem miałem dziwne przeczucie, że jestem we właściwym miejscu o odpowiedniej porze.
Wyskoczyłem na podanych koordynatach i od razu wiedziałem, że coś jest na rzeczy. Zwykle w takich punktach dryfuje jakiś wrak Aspa albo Eagle’a a tu proszę – Anaconda. I to nie byle jaka. Rzadko widuje się taki statek w czarnych barwach. Od razu pomyślałem, że pewnie jakiś przemytnik i od razu gęba mi się  uśmiechnęła – może coś jeszcze zostało?
Parę kilogramów zioła byłoby w sam raz na tak długą wycieczkę.
W tym samym momencie pożałowałem, że nie wziąłem ze sobą żadnego myśliwca, byłoby łatwiej obejrzeć sobie ten statek z bliska.
No ale trudno, robimy włam. I to dosłownie! Ku mojemu zdziwieniu, o ile brama ładowni była na wpół wyrwana, to kawałek dalej natrafiłem na zaspawaną ścianę! Z drzwiami! Co do… ktoś tu chyba był bardzo, bardzo ostrożny. Po kilku minutach zaimprowizowanym wytrychem udało mi się otworzyć drzwi – i kolejne zaskoczenie: tu było powietrze! Rozrzedzone co prawda, ale dzięki temu nie oberwałem w łeb drzwiami. Ale to nie koniec niespodzianek. Dwa metry dalej były kolejne drzwi. Normalnie ktoś tu sobie zbudował śluzę.
Biorąc pod uwagę, że w środku było powietrze, byłem już całkowicie pewien, że ci którzy tak zdemolowali ten statek nie dostali się na pokład, bo opuszczając go nie mieliby powodu, żeby uzupełniać powietrze w śluzie. Podniecony jak małolat, szybko zamknąłem pierwsze drzwi – zawsze warto wykorzystać atmosferę na pokładzie – i z bijącym sercem odwróciłem się w stronę drugich.
 – Kto tam?!
Myślałem że zejdę.
Przepraszam Was, drodzy czytelnicy, ale musicie zrozumieć – tego nie da się opisać inaczej. Byłem na martwym statku, bez zasilania, w ciemnościach, z sercem na piątym biegu, podekscytowany akcją, a tu nagle ktoś się do mnie odzywa!
– No kto tam?!  – 
Nie będę ukrywał – dobrze, że kombinezony kosmiczne mają system utylizacji odchodów… Chwilę mi zajęło, żeby pozbierać się do kupy, więc zapukałem w drzwi. Ponieważ w śluzie nie było powietrza, więc sam nie mogłem mówić, po chwili prób i błędów ustaliliśmy z tajemniczym mieszkańcem wraku, że pukam dwa razy na „tak, a raz na „nie”. 
– Jesteś uzbrojony? – Łup!
– Jesteś piratem? – Łup!
– Masz statek? – Łup łup!
– Zabierzesz mnie stąd? – Łup łup!
Po chwili drzwi się otworzyły i zobaczyłem prawdziwego Robinsona Cruzoe. Koleś zarośnięty konkretnie, obszarpany i na pierwszy rzut oka nie wyglądający na całkiem normalnego. No ale co się dziwić, nie wiadomo ile tu siedział. 
– Jak się cieszę, że tu jesteś DYoda! –
– Eee, chyba mnie z kimś pomyliłeś, jestem MAGNUM…
– Nie DYoda?
– Nie.
– On cię przysłał?
– Nie.
– To gdzie on jest?
– Nie wiem, nie znam typa…
Przez kilka minut rozmawialiśmy w tym stylu. Dopiero po jakimś czasie, kiedy do faceta dotarło, że jest już bezpieczny i że dowiozę go do cywilizacji, udało mi się coś z niego wyciągnąć.
Mówił o sobie, że nazywa się Cmdr Kokosz i jest dziennikarzem goniącym za sensacją (coś o nim słyszałem, a raczej czytałem jakieś jego teksty). Dał w łapę właścicielowi tej Anacondy, żeby zabrał go na jeden z księżyców w jakimś tajemniczym systemie (nazwa to podobno tajemnica – miał się dowiedzieć dopiero po przylocie), na którym to osiedliła się jakaś sekta. Sekta ta miała ponoć czcić jakichś pradawnych bogów, którzy podróżowali po wszechświecie, przechodząc przez magiczne kręgi. W sumie Kokosz miał gdzieś tą sektę. Bardziej chciał się przyjrzeć samym kręgom, podejrzewał bowiem, że jest to może jakiś portal do podróży nadprzestrzennych – coś jakby stacjonarny napęd FSD.
Pozostawała kwestia tego, co się w czasie skoku dzieje z ciałem i przede wszystkim czy te wrota/brama w ogóle istnieją…Nie znając jednak nazwy systemu, raczej nigdy się tego nie dowiemy.
Już w Maskelyne Vision, zapytałem go, skąd miał powietrze na martwym statku. Okazało się, że oprócz jedzenia statek przewoził szczepy bakterii, a w zasadzie pleśni, która produkowała tlen. Był to stary, zapomniany sposób, jeszcze z czasów kolonizacji Układu Słonecznego. Całkowicie legalny, ale po prostu zapomniany.
Na pytanie co się właściwie stało, opowiedział mi historię o tym, jak zostali zaatakowani przez piratów. Na dzień dobry oberwali rakietami które zdjęły im osłony i uwędziły FSD. Na szczęście AI statku prowadziła ogień z multicannonów na tyle dobrze że piratom nie udało się zbliżyć do statku. Próbowali jeszcze kilka razy ale AI dawała sobie radę – przynajmniej do czasu kiedy reaktor nie wyzionął ducha. Gdyby przylecieli teraz to na pewno dostaliby się na statek, ale widocznie ponieśli zbyt duże straty i dali sobie po prostu spokój.
Nie mogłem się powstrzymać i zapytałem go jeszcze co się stało z pilotem. Niestety, podczas próby naprawy na zewnątrz statku, jego stalowa linka asekuracyjna zahaczyła o ostry element rozerwanego kadłuba i pilot odleciał w przestrzeń. Wtedy też Kokosz pospawał dodatkową ścianę i zbudował w ten sposób improwizowaną śluzę, aby ułatwić komuś takiemu  jak ja potencjalny ratunek.
Pod koniec tej rozmowy Kokosz zaproponował mi żebym opisał tę przygodę. Na początku kręciłem nosem, ale dał mi czas do końca tygodnia – inaczej on zrobi to za mnie. Przełamałem się więc i teraz piszę te słowa do Was. Proszę o wszelkie opinie na moją skrzynkę (PW). Jeśli wam się spodoba moja publicystyka, to może coś jeszcze dla was napiszę, kto wie.
No i na pewno spodziewajcie się reportaży samego Kokosza, teraz kiedy jest już cały i zdrowy w redakcji Echa Przestrzeni.
Pozdrawiam, MAGNUM354
Bez kategorii

Władze wzywają do zachowania spokoju

Posted on By S. Kokosz Brak komentarzy do Władze wzywają do zachowania spokoju
W związku z ciągle napływającymi raportami o atakach Thargoidów liderzy Galaktyki wydali oświadczenia nawołujące do zachowania spokoju.

W oficjalnej nocie przesłanej do agencji informacyjnych, Imperator Arissa Lavigny-Duval oświadczyła:

„Jest prawdą, że Thargoidzi przedstawiają sobą istotne zagrożenie, ale jest ważne, żebyśmy zrozumieli jego skalę. Na dzień dzisiejszy ich statki są aktywne tylko w mgławicy Plejad i nie ma przesłanek mówiących, że mają zamiar rozszarzać swój obszar działania. Jest bardzo prawdopodobne, że nie ma ich aż tylu, żeby istniało takie zagrożenie.”

Prezydent Federacji Zachary Hudson zaprezentował podobne stanowisko i aluzje co do solidarności między Federacją i Imperium:

„Jak na razie Obcy nie wyściubili nosa poza Plejady, a jeśli tak zrobią, to jesteśmy w posiadaniu środków do ich powstrzymania. Nie istnieje wróg, którego nie mogą pokonać połączone siły Federacji i Imperium. Społeczność galaktyki nie musi się niczego obawiać.”

Na pozytywny ton tych oświadczeń rzucił cień admirał Aden Tanner, doradca militarny agencji AEGIS, który tak się wypowiedział na łamach Federal Times:

„Nie posiadamy żadnych informacji na temat tego jakie są dalekosiężne plany Thargoidów, byłoby bardzo przedwczesne, a wręcz nieodpowiedzialne, zakładanie, że pozostaną tylko w Plejadach. Zapewniam jednak, że badamy tą sprawę wszelkimi dostępnymi nam środkami.”
Galnet

Misje społecznościowe – podsumowanie

Posted on By DYoda Brak komentarzy do Misje społecznościowe – podsumowanie
Obydwie kampanie rozpoczęte w zeszłym tygodniu zakończyły się sukcesem. Zarówno dostarczanie sprzętu rolniczego w ramach „Nakarmić Californię” jak i dostawy materiałów budowlanych do konstrukcji bazy wewnątrz asteroidy w HR 7047 zakończyło się przed czasem.
Piloci biorący udział w tych przedsięwzięciach mogą odbierać nagrody.
Galnet